Hunger Games Trylogy
Trylogia : Igrzyska śmierci
1. Igrzyska śmierci (2008)
2. W pierścieniu ognia (2009)
3. Kosogłos (2010)
Autor : Suzanne Collins
Do przeczytania trylogii Igrzysk śmierci podkusił mnie mój szczególnie po obejrzeniu drugiej części adaptacji.
Akcja rozgrywa się na dzisiejszych terenach USA, w totalitarnym państwie zwanym Panem. 74 lata przed rozpoczęciem akcji książki 13 dystryktów, na które podzielony był kraj zbuntowały się przeciwko władzy i doprowadziły do wojny domowej, zwanej potem Mrocznymi Dniami. Aby ukarać ludzi i zastraszyć potomnych władza co roku organizuje tzw. Igrzyska Głodowe. Na, które każdy dystrykt musi wysłać chłopca i dziewczynę w wieku 12-18 lat. Trybuci [bo tak nazywają się zawodnicy] walczą o przetrwanie. Zwycięzca, który może być tylko jeden, dostaje sowicie nagrodzony.
Główną bohaterką jest 16-letnia Katniss Everdeen, mieszkająca w najbardziej wyszydzanym i pomijanym 12 dystrykcie. Kiedy jej młodsza siostra zostaje wylosona na trybuta, Katniss zgłasza się na ochotnika. Drugim trybutem zostaje Peeta Mellark. Zawodnicy zostają wysłani do Kapitolu, gdzie wraz ze swoim opiekunem - Haymitchem Abernathy przygotowują się do zawodów.
Igrzyska są niezwykle trudne, ale doświadczona w głodzie i polowaniach Katniss jest faworytem. Jej pomysłowość i buntowniczy charakter są iskrami, które wkrótce odpalą ogromny ogień buntu i walkę o wolność. Łamiąc reguły igrzysk staje się wrogiem numerem 1 okrutnych władz, ale dla ludzi jest darem niebios i nadzieją na wyrwanie się spod jarzma Kapitolu.
Druga część wprowadza nas w etap obowiązków trybutów. Katniss i Peeta jako zakochani odbywają tourne po wszystkich dystryktach. Zuchwały wyczyn dziewczyny z igrzysk staje się iskrą zamieszek. Kapitol jest zły i pragnie zemsty dlatego 75rocznica Igrzysk Głodowych to żyjący zwycięzcy igrzysk z poprzednich lat, które przyniosą nieoczekiwany obrót spraw.
Ten nieoczekiwany obrót spraw stanie się kluczowym dla całej historii Panem. Akcja rozgrywa się w 13 dystrykcie, który do tej pory uznawany był za legendę przeszłości. To tam w kulminacyjnej części Katniss staje się Kosogłosem. Jej zadaniem jest prowadzić ludzi i pokonać Panem. Niestety nie jest to łatwe. Dziewczyna nie wie komu ufać, jak reagować, a musi działać mądrze. Jej krnąbrny charakter łagodnieje, a ona sama dorośleje i uświadamia sobie wiele rzeczy. Ostatni tom przynosi odpowiedzi na wszelkie pytania, finiszuje wszystkie wątki, ale nie jest wolny od tragedii i dramatu, choć przynosi pewien spokój i ulgę.
Trylogia Igrzysk śmierci jest jak narazie na mojej top liście powieści romantycznych. Płakałam jak bóbr czytając tom 3 i razem z główną bohaterką przeżywałam śmierć jej najbliższych. Suzanne Collins odwaliła kawał dobrej roboty przy tak pięknej historii. Podoba mi się kreacja głównych bohaterów i mała samoświadomość terminu miłość Katniss. Nikt z nas nie wie co to jest dopóki tego nie doświadczy. Definicji jest wiele, a prawdziwą kreujemy sami.
Oprócz miłości mocnym wątkiem trylogii jest sama polityka i cały misz masz zdrajców, małych światków i samolubnych, dwulicowych degeneratów. Mały procent z nich ma jakiekolwiek odruchy człowieczeństwa. Aby stać na piedestale zrobi się wszystko. Palenie całych dystryktów i głodzenie ich mieszkańców to najczęstsze działaniu rządu, a w ten sposób tworzenie sobie chorego respektu.
Świat jest tak okrutny i brutalny, że ma się wrażenie całkowitego braku ludzkich odruchów. I choć warunki życia nie zachęcają do pozytywnych emocji ani pomagania innym, tymbardziej że największy sojusznik może zamienić się w największego wroga, to jednak znajdują się tacy, którzy wzajemnie sobie pomagają.
Igrzyska śmierci jest trylogią, której nie da się zapomnieć. Ja przeżywałam ją jeszcze parę dni. Bardzo utożsamiłam się z bohaterami i ciekawiło mnie co będzie dalej. Gdy historia dobiegła końca poczułam pewną pustkę. Losy Katniss i Peety były wzruszające a ich doświadczenie odbiło swoje piętno.
Powieść porwała mnie całkowicie.
Nie zostaje mi nic innego jak ocenić pracę Suzanne Collins na maximum i polecić każdemu.
Ocena : 10/10
Akcja rozgrywa się na dzisiejszych terenach USA, w totalitarnym państwie zwanym Panem. 74 lata przed rozpoczęciem akcji książki 13 dystryktów, na które podzielony był kraj zbuntowały się przeciwko władzy i doprowadziły do wojny domowej, zwanej potem Mrocznymi Dniami. Aby ukarać ludzi i zastraszyć potomnych władza co roku organizuje tzw. Igrzyska Głodowe. Na, które każdy dystrykt musi wysłać chłopca i dziewczynę w wieku 12-18 lat. Trybuci [bo tak nazywają się zawodnicy] walczą o przetrwanie. Zwycięzca, który może być tylko jeden, dostaje sowicie nagrodzony.
Główną bohaterką jest 16-letnia Katniss Everdeen, mieszkająca w najbardziej wyszydzanym i pomijanym 12 dystrykcie. Kiedy jej młodsza siostra zostaje wylosona na trybuta, Katniss zgłasza się na ochotnika. Drugim trybutem zostaje Peeta Mellark. Zawodnicy zostają wysłani do Kapitolu, gdzie wraz ze swoim opiekunem - Haymitchem Abernathy przygotowują się do zawodów.
Igrzyska są niezwykle trudne, ale doświadczona w głodzie i polowaniach Katniss jest faworytem. Jej pomysłowość i buntowniczy charakter są iskrami, które wkrótce odpalą ogromny ogień buntu i walkę o wolność. Łamiąc reguły igrzysk staje się wrogiem numerem 1 okrutnych władz, ale dla ludzi jest darem niebios i nadzieją na wyrwanie się spod jarzma Kapitolu.
Druga część wprowadza nas w etap obowiązków trybutów. Katniss i Peeta jako zakochani odbywają tourne po wszystkich dystryktach. Zuchwały wyczyn dziewczyny z igrzysk staje się iskrą zamieszek. Kapitol jest zły i pragnie zemsty dlatego 75rocznica Igrzysk Głodowych to żyjący zwycięzcy igrzysk z poprzednich lat, które przyniosą nieoczekiwany obrót spraw.
Ten nieoczekiwany obrót spraw stanie się kluczowym dla całej historii Panem. Akcja rozgrywa się w 13 dystrykcie, który do tej pory uznawany był za legendę przeszłości. To tam w kulminacyjnej części Katniss staje się Kosogłosem. Jej zadaniem jest prowadzić ludzi i pokonać Panem. Niestety nie jest to łatwe. Dziewczyna nie wie komu ufać, jak reagować, a musi działać mądrze. Jej krnąbrny charakter łagodnieje, a ona sama dorośleje i uświadamia sobie wiele rzeczy. Ostatni tom przynosi odpowiedzi na wszelkie pytania, finiszuje wszystkie wątki, ale nie jest wolny od tragedii i dramatu, choć przynosi pewien spokój i ulgę.
Trylogia Igrzysk śmierci jest jak narazie na mojej top liście powieści romantycznych. Płakałam jak bóbr czytając tom 3 i razem z główną bohaterką przeżywałam śmierć jej najbliższych. Suzanne Collins odwaliła kawał dobrej roboty przy tak pięknej historii. Podoba mi się kreacja głównych bohaterów i mała samoświadomość terminu miłość Katniss. Nikt z nas nie wie co to jest dopóki tego nie doświadczy. Definicji jest wiele, a prawdziwą kreujemy sami.
Oprócz miłości mocnym wątkiem trylogii jest sama polityka i cały misz masz zdrajców, małych światków i samolubnych, dwulicowych degeneratów. Mały procent z nich ma jakiekolwiek odruchy człowieczeństwa. Aby stać na piedestale zrobi się wszystko. Palenie całych dystryktów i głodzenie ich mieszkańców to najczęstsze działaniu rządu, a w ten sposób tworzenie sobie chorego respektu.
Świat jest tak okrutny i brutalny, że ma się wrażenie całkowitego braku ludzkich odruchów. I choć warunki życia nie zachęcają do pozytywnych emocji ani pomagania innym, tymbardziej że największy sojusznik może zamienić się w największego wroga, to jednak znajdują się tacy, którzy wzajemnie sobie pomagają.
Igrzyska śmierci jest trylogią, której nie da się zapomnieć. Ja przeżywałam ją jeszcze parę dni. Bardzo utożsamiłam się z bohaterami i ciekawiło mnie co będzie dalej. Gdy historia dobiegła końca poczułam pewną pustkę. Losy Katniss i Peety były wzruszające a ich doświadczenie odbiło swoje piętno.
Powieść porwała mnie całkowicie.
Nie zostaje mi nic innego jak ocenić pracę Suzanne Collins na maximum i polecić każdemu.
Ocena : 10/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz