Eragon - DZIEDZICTWO

1. Eragon
2. Najstarszy 
3. Brisingr
4. Dziedzictwo - Tom 1 i 2

Autor : Christopher Paolini

Opowieść opisana w tej książce dotyczy pewnego chłopca Eragona, dla którego wykluwa się smoczyca Saphira. W świecie elfów, krasnoludów, ludzi urgali staje się Smoczym Jeźdźcem odpowiedzialnym za pokój w Alagaesii. Niestety 100 lat temu tron zajął bezwględny były Smoczy Jeździec - Galbatorix, który pozbył się współbratymców i sam rządzi w kraju.
Eragon pochodzi z Carvahall, mieszka tam wraz z wujem i kuzynem Roranem. Od zawsze interesowały go opowieści o smokach, elfach i odległych zakątkach Alagaesii. Uwielbiał przebywać z bajarzem Bromem, który to dostarczał mu takich legendy, które jak się potem okazało były relacjami jego życia. Gdy do wioski przybywają Razacowie, którzy nie znajdując jaja zabijają wuja Eragona. Ten nie mając nic już do stracenia postanawia zemścić się i podążać za nimi. Bajarz Brom oferuje pomoc chłopakowi, a w trakcie podróży uczy go walki, radzenia sobie w trudnych sytuacjach, a także podstaw magii. W drodze i po wielu walkach Brom ginie, pozostawiając miecz Zarroc [którego właścicielem był Morzan - jeden ze zdrajców Smoczych Jeźdźców] i wspomnienie w głowie Saphiry, o którym smoczyca przyzna mu się dopiero w Dziedzictwie. Po śmierci 'drugiego ojca' Eragon kieruje się w stronę miasta Vardenów. W międzyczasie spotyka Murtagha, ratuje Arye - elfkę odpowiedzialną za transport jaj, który skontaktowała się z Eragonem przez sen. Docierają do Vardenów w ostatniej chwili. Krasnoludy przyjmują gości nieufnie, ale nowy Smoczy jeździec zdobywa szacunek wśród króla Krasnoludów - Hrotghara i przywódcy Vardenów - króla Ajihada. Tam chłopak uczy się ogłady, szacunku dla przywódców,a także poznaje tradycje innych nacji. Dowiaduje się, że jeśli przeżyje musi udać się do Ellesmery, aby rozpocząć tradycyjne szkolenie Smoczego Jeźdźca. Ale w międzyczasie wszyscy przygotowują się do bitwy o Farthen Dur. Vardeni wygrywają, ale kosztem śmierci króla, porwaniem magów i zniszczeniem największego skarbu krasnoludów.

W następnej części Eragon wraz z Saphirą udają się do stolicy państwa elfów gdzie rozpoczynają szkolenie. Vardeni przenoszą się do Surdy, którym rządzi król Orrin. Królową zostaje Nasuada, która musi poradzić sobie z ochroną poddanych, a także zebraniem potrzebnych wojsk, aby pokonać Galbatorixa. W międzyczasie kuzyn Eragona - Roran nieświadom zaistniałych wydarzeń wraca do Carvahall, dowiaduje się, że to wszystko przez jego kuzyna. Teraz on musi przekonać wieśniaków do siebie, obejmuje przywódcy, niestety w wyniku zdrady Sloana, narzeczona Rorana zostaje pochwycona przez Razaców. Wściekły Roran postanawia odzyskać Katrinę, wykorzystując do tego winowajcę Rorana. Ale zanim to nastąpi zabiera wieśniaków w podróż do Surdy, w celu ochrony siebie i wieśniaków. W Teirmie dowiaduje się prawdy o Eragonie od Jeoda - przyjaciela Broma, i  odpowiedzialności jaką jest teraz obciążony, ale wściekłośc nie mija.
Szkolenie Eragona musi zostać przerwane ze względu na to, że jest potrzebny Vardenom, a obiecuje wrócić. W trakcie Święta smoków dostaje błogosławieństwo starożytnych mocy i staje się bardziej elfem niżli człowiekiem.
Kuzynowie spotykają się w bitwie. Pojawia się też nowy Smoczy Jeździec - Murtagh i Cierń. Eragonowi udaje się przeżyć tylko dzięki dobrej woli byłego kumpla. Okazuje się, że Galbatorix złamał Murtagha i ten przysiągł w pradawnej mowie, że będzie mu służył.
Vardeni wygrywają bitwę, do której dołącza się coraz więcej nacji.

Brisingr skupia się na Roranie, który walczy dzielnie, wymachując młotem, stąd wzięło się jego drugie imię - Młotoręki. Aby zyskać szacunek u urgali powala jednego z byków i nikt już nie poddaje go żadnej próbie siły. Eragon wraz z Saphirą udają się do Ellesmery, aby dokończyć szkolenie. Chłopak uzyskuje też sporo odpowiedzi na pytania, które go nurtują. Oromis z Glaedrem - jego nauczyciele potwierdzają, że to Brom a nie Morzan jest ojcem Eragona. W ramach dowodu Saphira pokazuje mu wspomnienie tuż przed śmiercią Broma. Eragon czuje się oszukany, ale próbuje odnaleźć pozytywne strony zaistniałej sytuacji i jest bardzo dumny, że ojcem był Bajarz, a nie Morzan. Będąc w Ellesmerze elfia kowalka wykuwa mu miecz jego własnymi rękami. Materiał na miecz - złotostal odnaleźli pod starym drzewem Menoa, stosując się do wróżby kotołaka Solebumba. Brisingr, bo tak nazwano miecz mienił się każde słowo ogień i był koloru niebieskiego jak Saphira. Opuszczając Ellesmerę dowiedział się w jaki sposób Galbatorix zdobywa ogromne pokłady energii, które czynią go niezwyciężonym. Źródłem jego mocy są serca smoków, które wykradł i zgromadził, a także złamał by zaopatrywały go w energię. Tom kończy się śmiercią Oromisa i Glaedra, których zabił Murtagh z Cierniem. Na szczęście nie zdołali oni wykraść Eldunari, które Glaedr oddał wcześniej Eragonowi.
Pod koniec tomu Eragon znów musi zmierzyć się z cieniem, który tym razem pokonuje Arya. Oboje są teraz Cieniobójcami.

W przedostatnim tomie [muszę wspomnieć, że to w polskim wydaniu 'Dziedzictwo' podzielone zostało na dwa tomy] Roran cały czas wykazuje się odwagą i umiejętnością dowodzenia. Nasuada posyła go, aby zdobył Aroughs. Sprytnie obmyśla plan zdobycia miasta i wraz z najsilniejszymi wojami zdobywa je. Nasuada nobilituje go i już podczas następnego oblężenia ma swój mały oddział. Przy życiu utrzymuje go jedynie myśl o Katrinie i o nienarodzonym dziecku.  Im bliżej stolicy Galbatorixa, tym ciężej zdobyć kolejne miasta. Coraz więcej w nich pułapek, żołnierze wroga nie czują bólu i coraz silniejsi są w nich dowódcy.
Nasuada zostaje schwytana przez Murtagha. W ostatnim tomie Król chce ją przełamać, ale dziewczyna uzyskuje pomoc od osoby, od której nigdy by się tego nie spodziewałą - Murtagh rzuca na nią zaklęcia, aby nie czuła bólu gdy będzie torturowana.
Eragonowi doskwiera strach i rozpacz. Boi się, że nie jest w stanie w pojedynkę pokonać Galbatorixa. Przypomina mu się kolejna wróżba kotołaka i postanawia znowu zaufać i wybrać się do dawnej stolicy smoków Vroengardu. Przywódcy niechętnie zgadzają się na opuszczenie Jeźdżca, tymbardziej, że po porwaniu Nasuady on pełno rolę ich przywódcy. Wraz z Saphirą i Eldunari Glaedra lecą na spotkanie z przeznaczeniem. Wyspa odraża pozostałościami po bitwie, są tam szczątki ogromnych smoków, obrzydliwe stwory, skondensowana zła moc i mnóstwo tajemnic itd. W końcu znajdują wskazane we wróźbie miejsce, z tym, że aby cokolwiek się wydarzyło potrzebują swoich prawdziwych imion. Kilka dni zajmuje im poznanie siebie. Po wypowiedzeniu ich na głos wchodzą głęboko pod ziemię gdzie ukryte zostały Eldunari smoków sprzed lat. Są tam też jaja. Strażnik i inne smoki nawet te starożytne pokładają ogromne nadzieje w  Eragonie i służą mu pomocą. W drodze powrotnej dzielą się z chłopakiem wiedzą i doświadczeniem.
Aby zdobyć stolicę wpadają na przebiegły plan odciągnięcia Murtagha od Urubaenu i zaskoczenia króla. Ale Galbatorix przechytrza ich, łapie elfich magów i Eragon w walce może liczyć tylko na siebie. W ostatniej chwili wpada na pomysł, nie rzuca zaklęcia, chce jedynie, aby król widział to co złego zrobił. W tak oto prosty sposób osłabia go, Murtagh blokuje zaklęcia i wraz z Eldunari przełamują obronę wroga. Saphira, Arya i Cierń pokonują ogromnego smoka Shruikana. Cel wszystkich został osiągnięty.
Władcą Alagaesi zostaje Nasuada, urgale dostają ziemię, a królestwo Orrina rozrasta o dodatkowe hrabstwa. Wszyscy, którzy odznaczyli się w walce zostają nagrodzeni - m.in Roran, który dostaje Carvahall i ma być tam zarządcą.
Eragon pomaga Nasuadzie w oczyszczaniu kraju, w odbudowywaniu i mianowaniu na odpowiednie stanowiska. Odpowiedzialny za Eldunari i smocze jaja szuka im odpowiedniego miejsca. Jednocześnie wraz z Saphirą w celu wprowadzenia ogólnego pokoju, za zgodą starych smoków tworzą nowy pakt, który łączy wszystkie rasy. Jego głównym punktem jest to, że Smoczym Jeźdźcem może też zostać urgal czy krasnolud. Eragon szukając celu, skupiają się na smokach i postanawiają wyruszyć na niezbadany wschód. Tam osiąść i szkolić nowych Jeźdżców. Na samym końcu powieści Eragon poznaje nowego Jeźdźca, którym okazuje się Arya z zielonym smokiem Firnenem. Potem Eragon wyjeżdża w nieznane.

Książka świetna, wciągająca, porywająca. Skończyłam czytać parę dni temu, ale nadal nie mogę ochłonąć. Zakochałam się w tym świecie, świecie smoków, legend, baśni i prawdziwych bohaterów. 

Jest idealna od początku do końca, wszystko jest tu zaplanowane, poukładane i dopięte na ostatni guzik. Portrety bohaterów są dopracowane. Wszystko, tzn cała historia sprawia wrażenie relacji, jak gdyby wydarzyła się się naprawdę :)

Czytając, utożsamiałam się z bohaterami, ich emocjami, wirem walk, bitew, specyfiką każdej z nacji.

Polubiłam Saphirę, wkurzał mnie Eragon [ale tylko na początku], intrygował Murtagh i Brom. Ciekawiły legendy i mity. Gdybym mogła, chciałabym poznać ich wszystkich i obfocić całą Alagaesię ;p
Niesamowita była więź łącząca Jeźdźca ze smokiem choć bardzo przypominała mi więź człowieka z dajmonem ze  'Złotego kompasu'.

Uwielbiam tę książkę :D

Niesamowitą przygodą jest czytanie, czego nie można powiedzieć o oglądaniu...mowa o filmie z 2006 roku, w reżyserii Stefena Fangmeiera [debiut]. Nie podobały mi się wykreowane postaci, efekty, niezgodność z książką, cała aura. Za to powinien wziąć się Peter Jackson ;p

Ale i tak najbardziej przerażający był polski dubbing ;p

Książka : 10/10
Film : totalna klapa